چدن یک آلیاژ آهن-کربن (فلزات آهنی) با محتوای کربن بالای 2.1% تا 4% است که بههمراه مقادیر متغیری از سیلیسیم، منگنز، گوگرد و فسفر تشکیل میشود. این میزان بالای کربن باعث ایجاد ساختاری چندفازی، عمدتاً با رسوبات گرافیت یا کاربیدهای آهن (سمنتیت)، میشود. چدن به دلیل ساختار میکروسکوپی آن، خواص مکانیکی متفاوتی از جمله تردی بالا، مقاومت به سایش عالی و توانایی تحمل فشارهای زیاد را دارد، اما در برابر ضربه بسیار شکننده است. همچنین نقطه ذوب پایینتر چدن نسبت به فولاد، آن را به یکی از آلیاژهای اصلی در فرآیندهای ریختهگری تبدیل کرده است.
چدنها به دلیل ویژگیهای منحصر به فرد خود، کاربردهای گستردهای در صنایع مختلف دارند. برخی از مهمترین کاربردهای چدنها عبارتند از: