فلزات غیرآهنی یا Non-ferrous metals دستهای از فلزات هستند که فاقد آهن به عنوان جزء اصلی در ساختار خود میباشند. این فلزات به دلیل ساختار الکترونی خاص و نبود آهن، دارای ویژگیهایی مانند مقاومت بالا در برابر اکسیداسیون و خوردگی، وزن سبکتر، و هدایت الکتریکی و حرارتی بهینهتر نسبت به فلزات آهنی هستند. همچنین، این فلزات معمولاً دارای خواص مکانیکی متفاوت و انعطافپذیری بالاتر هستند که آنها را برای کاربردهای تخصصی صنعتی مانند هوافضا، صنایع الکترونیک، خودروسازی و ساخت سازههای سبک مناسب میسازد.
فلزات غیرآهنی در شرایط محیطی سخت، مانند محیطهای شیمیایی خورنده یا دماهای بالا، عملکرد بسیار بهتری نسبت به فلزات آهنی از خود نشان میدهند. علاوه بر این، در بسیاری از کاربردها که به هدایت بالای الکتریکی یا حرارتی نیاز است، این فلزات به دلیل خواص خاص خود مورد استفاده قرار میگیرند. عدم مغناطیسپذیری بسیاری از فلزات غیرآهنی نیز آنها را برای کاربردهای الکترومغناطیسی و الکتریکی به گزینهای ایدهآل تبدیل کرده است.